گزیده بهترین اشعار لیلا کردبچه
به گزارش مجله فوتبال، لیلا کردبچه شاعر جوان ایرانی است که با سرودن شعر نو عاشقانه معروف شد. مجله اینترنتی خبرنگاران گلچین بهترین اشعار کردبچه را به شما تقدیم می کند.
بهترین اشعار لیلا کردبچه
باید این شعر را برای تو می گفتم
در من امّا زاینده رود غمگینی از پا نشسته ست،
که آدم ها روی جنازه اش راه می فرایند
و پاشنه کفش هایشان
در خاطرات خشک وخالی ما فرومی رود
دیگر
قورباغه ها دمِ غروب نمی خوانند
و کلاغ های بلاتکلیف روی تابلوی شنا ممنوع
به ماهیان مرده فکر می کنند
دیگر کسی در ساحل جاده ای خاکی قدم نمی زند
دیگر کسی روی پلی نمی ایستد،
که پایه هایش در لبان خشکِ کویر ترک خورده اند
دیگر هیچ کس
هیچ کس در آب نمی افتد...
(این ها را دیده ام که می گویم)
می دانی؟
من فکر می کنم رودخانه ها حق دارند
از ریختن به باتلاق خسته شوند
حق دارند
بفرایند دنبال دریا بگردند
حق دارند
راستا سرنوشتشان را عوض کنند
امّا تو باور می کنی؟
بغض خاطره ای در گلوی سرچشمه گیر نکرده باشد؟
تو
باور می کنی؟
چقدر باید این شعر را برای تو می گفتم!
چقدر باید این شعر را برای تو می خواندم!
پشت پلک های من امّا زاینده رود غمگینی ست،
که جاری نیست
و دهانم را خشک کرده ست
می خواهم چیزی بگویم، نمی توانم
می خواهم بروم
باید بروم
و برای بردن این همه خاطره از این شهر
کیف کوچک من جای زیادی ندارد
**************
چندسال است
که وقتی می گویم باران
واقعاً منظورم باران است
وقتی می گویم پاییز،
واقعاً منظورم پاییز است
و وقتی به تو فکر می کنم،
واقعاً منظوری ندارم
چندسال است
که پاییزِ چسبیده به پنجره غمگینم نمی کند
از خواندن عقاید یک دلقک گریه ام نمی گیرد
و از عقب انداختن چیزی نگران نمی شوم
دیر است دیگر
آن قدر مرده ای که نگاهم از تو عبور می کند
و برای دوباره دیدنت
باید آن قدر به عقب برگردم،
تا نسلم منقرض بشود
باید
برسم به روزهایی
که جایی
میان خون و خفا آغاز به تپیدن کردم
من
یک قلب قدیمی ام
از آن هایی که سخت عاشق می شوند
از آن ساختمان های عجیبی که هرچه بیشتر می لرزند،
محکم تر می شوند
و یک روز می بینی به سختی می خندم
به سختی گریه می کنم
و این،
ابتدای سنگ شدن است
بی هیچ منظوری به تو فکر می کنم
و بی هیچ دلیلی ممنونم که دوباره پاییز است
ممنونم که هوا بارانی ست
و با این حال
حرف دوباره ای با تو ندارم
مثل دلقک بی دلیلی
با سنگی نهصدهزار ماهه در سینه
که رقت انگیزترین هق هقش را بر چهره کشیده است
در پیاده روهای پاییزهای دوباره نشسته ا ست
و برایش مهم نیست
سکه هایی که در کلاهش می اندازند،
تقلبی ست
اشعار عاشقانه لیلا کردبچه
جاده ها جایی اگر برای رفتن داشتند
تکان دادن دست
دو معنای کاملاً متفاوت نداشت
غربت
با پوشیدن کفش هایت آغاز نمی شد
و دستی که پشت سرت آب می ریخت
جاده ها را به زمین کوک نمی زد
یک روز برمی گردی که باد
تمام آدم ها را برده است
جاده ها مثل کلاف سردرگمی دور خود پیچیده اند
و زمین
یک گلوله کاموایی بزرگ شده است
که برای تنهایی عصرهای یخ بندانت
خیالبافی می کند
**************
عادت کرده ایم
آنقدر که یادمان رفته است
شب مثل سیاهی موهایمان می پرد
و یک روز آنقدر صبح می شود
که برای بیدار شدن دیر است
**************
دوستت دارم
و پنهان کردنِ آسمان
پشتِ میله های پنجره آسان نیست
**************
دوستت دارم
و چقدر توضیح دادن
حرف های ساده
سخت است
**************
گفتی می آیی
و یاد اخبار هواشناسی افتادم
که لذت باران های بی هنگام را می برد
گفتی می آیی
و یاد تمام روزهایی افتادم
که بی فایده چتر برداشته بودم
گروه فرهنگ و هنر مجله فوتبال
منبع: setare.com