ضرورت تدوین قانون جامع مدیریت ریسک و بحران سیل در کشور - مجله فوتبال

به گزارش مجله فوتبال، مدیرکل دفتر کنترل سیلاب و آبخوان داری سازمان جنگل ها، مراتع و آبخیزداری با اشاره به اینکه تغییر کاربری اراضی، تجاوز به حریم سیلاب و دخل و تصرف و ساخت و ساز در آن از جمله دلایل تشدید مخاطرات سیل در ایران است، بر ضرورت تدوین قانون جامع مدیریت ریسک و بحران سیل در کشور تاکید نمود.

به گزارش مجله فوتبال، ابوالقاسم حسین پور در یادداشتی آورده است: پدیده سیل در شمار مخاطرات طبیعی است که شدت وقوع و تعدد رخداد آن در کشور و به تبع آن خسارات فراوان مالی و متاسفانه تلفات جانی رو به افزایش است. از جمله دلایل تشدید مخاطرات سیل در ایران نیز می توان به تغییرات و نوسانات اقلیمی، تغییر کاربری اراضی و تجاوز به حریم سیلاب و دخل و تصرف و ساخت و ساز در آن اشاره نمود.

وی در ادامه با اشاره به آسیب شناسی سیل های چند ساله اخیر ازجمله سیل فروردین 1398 در گستره 25 استان کشور و سیل دی ماه 1398 جنوب شرق کشور که در زمره 12 سیل ویرانگر چهار دهه اخیر ایران بودند، تصریح نموده است: توجه به مدیریت ریسک سیل، اصلاح ضعف های حقوقی و خلاهای قانونی مدیریت سیلاب، ضرورت جدی دریافت آبخیزداری و آبخوانداری و لزوم توجه بیشتر به مدیریت مردم نهاد سیل ازجمله مهمترین نکاتی است که باید به آن ها توجه کرد.

مدیرکل دفتر کنترل سیلاب و آبخوان داری سازمان جنگل ها، مراتع و آبخیزداری در ادامه یادداشت خود با اشاره به موضوع توجه به مدیریت ریسک سیل، آورده است: با بروز هر حادثه سیل، بلافاصله توجه ها معطوف به برطرف بحران سیل می گردد و مدتی نیز محافل مختلف به آن می پردازند اما به تدریج موضوع به حاشیه می رود تا رخدادی دیگر از این جنس.

به اعتقاد او قوانین و برنامه های کشور بیشتر متمرکز بر مدیریت بحران است، به طوری که بخش عمده منابع و اعتبارات صرف بازسازی و جبران خسارت می گردد و کمتر به موضوع مهم و کم هزینه تر پیشگیری پرداخته می گردد.

این کارشناس ارشد مهندسی منابع طبیعی و آبخیزداری ضمن اشاره به اینکه ما احتیاجمند اصلاح ضعف های حقوقی و خلاهای قانونی مدیریت سیلاب در کشور هستیم، عنوان نموده است: وجود قوانین پراکنده و غیرمنسجم در زمینه مدیریت سیلاب در کشور از جمله مسائلی است که باید سامان داده گردد، قانون پیشگیری و مبارزه با خطرات سیل - مصوب سال 1348 - است که یکی از بهترین قوانین کشور در رابطه با سیل به شمار می رود و پیشگیری را مورد توجه قرار داده است.

حسین پور در ادامه یادداشت شرح داده است: قوانین بعدی از جمله قانون توزیع عادلانه آب، قانون مدیریت بحران و لایحه پیشنهادی حفاظت از رودخانه ها و کاهش خطرات سیل، جوابگوی احتیاج قانونی کشور در پیشگیری از مخاطرات سیل با انسجام دستگاه های اجرایی دولتی، سازمان های مردم نهاد و جوامع محلی و بهره گیری از ظرفیت سیلاب در کشور نیست بنابراین معین قوانین کارآمد و ناکارا و تدوین و تصویب قانون جامع مدیریت ریسک و بحران سیل در کشور با روینمودهای اجتماعی و مردم محور و اولویت دادن به مقوله پیشگیری و کاهش سیل لازم است.

مدیرکل دفتر کنترل سیلاب و آبخوان داری سازمان جنگل ها، مراتع و آبخیزداری با اشاره به ضرورت جدی دریافت آبخیزداری و آبخوانداری برای مدیریت سیل، تصریح نموده است: مدیریت سیل از منشا در سطح حوزه های آبخیز بالادست به وسیله انجام اقدامات پیشگیرانه آبخیزداری و آبخوان داری با تکیه بر دانش بومی و مشارکت آبخیزنشینان، راهکاری علمی و مالی است که ضمن کاهش خسارات سیل، حفظ آب و خاک، احیای پوشش گیاهی و تغذیه سفره های زیرزمینی را به دنبال دارد.

او در ادامه این یادداشت ضمن اشاره به اینکه توجه بیشتر به مدیریت مردم نهاد سیل یکی دیگر از اقداماتی است که می توان برای مدیریت سیل انجام داد، آورده است: دانش بومی مدیریت سیلاب در کشور، گنجینه ارزشمندی در پیشگیری از مخاطرات سیل است. آب بندان ها در شمال کشور، بندسارها در شرق کشور، هوتک ها، دگارها، خوشاب ها، دربندها، کش بندها، چاهک های ساحلی در سایت های جمع آوری سیلاب در جنوب کشور و... ازجمله تجارب محلی ارزشمند در مدیریت مردم نهاد سیل در کشور است.

حسین پور در سرانجام یادداشت خود آورده است: امید است با قرار دریافت مردم در صندلی واقعی خود و بهره گیری از ظرفیت مدیریت مشارکتی مردم و ذی نفعان در مدیریت مخاطرات طبیعی از جمله سیل، شاهد کاهش آسیب پذیری کشور و افزایش تاب آوری در برابر اینگونه حوادث باشیم.